போவோமா ஊர்கோலம்..... (டிராக்டரில்)

(இது தான் அந்த டிராக்டர்)

என்னடா டிராக்டர்லையா ஒரு மாசமா ஊரை சுத்திக்கிட்டு இருந்திருக்கான்னு, யாரும் தப்பா நினைச்சுக்காதீங்க. இந்த டிராக்டர் ஊர்வலத்தைப் பத்தி பின்னாடி சொல்றேன். அதுக்கு முன்னாடி ஒரு மாசமா நான் வலைப்பூ பக்கத்துக்கு வராம இருந்ததுனால, எங்களின் குடும்ப நலத்தை மிகுந்த அக்கறையோடு விசாரித்த நண்பர்கள் அனைவருக்கும் என்னுடைய மனமார்ந்த நன்றியை தெரிவித்துக்கொள்கிறேன். இந்த 2015 ஆம் ஆண்டு உங்களுக்கு ரொம்ப நல்ல ஆண்டு, போதாக்குறைக்கு ஏழரை வருடங்களாக உங்கள் மீது மிகுந்த பிரியம் வைத்திருந்த சனீஸ்வர பகவான் வேற உங்களை விட்டு போயிட்டாருன்னு சொன்னாங்களா, சரி நமக்கு ரொம்ப  நல்ல
வருஷம் தான்ன்னு நினைச்சு ஒரு மாசம் கூட முடியல, அதுக்குள்ள என் அலுவலகத்துல வேலை பார்த்த மற்றொரு நண்பர் வேறு வேலையை தேடிக்கொண்டு போயிட்டதுனால, அவர் பார்த்துக்கிட்டு இருந்த ஒரு கடியான ப்ராஜெக்ட்டை நான் பார்க்க வேண்டியதாகி விட்டது. என்னை விட்டுப் போன அந்த சனீஸ்வரன் மீண்டும் வந்து பிடித்துக்கொண்ட மாதிரியான ஒரு உணர்வு. இந்த மாதத்தின் ஆரம்பத்தில் முதல் இரண்டு வாரங்களும், வீட்டிற்கு தாமதமாக வருவதும், இரவு ஒன்பது மணிக்கு மேல் UK வாடிக்கையாளரோடு தொலைபேசியில் பேசுவதுமாக,எப்படா இந்த ப்ராஜெக்ட் முடியும் என்றாகி விட்டது. இரண்டு வாரங்களில் அந்த ப்ராஜெக்ட் வேலை முடிந்து, நான் மறுபடியும் நானாக மாறினேன். சரி, வலைப்பூவிற்குள் வரலாம் என்று நினைத்த பொழுது தான், இந்த நிறுவனத்தில் நான்கு வருடங்கள் குப்பை கொட்டியாகி விட்டதே, இதற்கு மேலும் இங்கே குப்பை கொட்டக்கூடாது,அதனால் வேறு வேலையை தேட ஆரம்பித்து விட வேண்டியது தான் என்று முடிவெடுத்து, தினமும் இரவு நான் வலைப்பூ உலகிற்குள் இருக்கும் நேரத்தை தியாகம் செய்து, வேறு வேலை தேடும் பணியில் ஈடு பட ஆரம்பித்தேன். அந்த பணியை நேற்றோடு கொஞ்சம் ஓரம் கட்டி வைத்து விட்டு, மீண்டும் எனக்கு மிகவும் பிடித்த இந்த பணிக்கு திரும்பிவிட்டேன். அந்த ஆண்டவன் அருள் இருந்தால், கண்டிப்பாக இந்த வருடத்தில் வேறு வேலைக்கு மாறிவிடலாம். 

இவ்வளவையும் படிச்சுட்டு, “ஏண்டா உன் சோகக்கதை எல்லாம் சொல்றன்னு” நீங்க கோபிச்சுக்கிறது புரியுது, அதனால கிறிஸ்துமஸ் சமயத்தில் நாங்க டிராக்டரில் ஊர்கோலம் போன கதையை உங்களுக்கு சொல்லி,உங்க கோபத்திலிருந்து தப்பிச்சுக்கிறேன். 

இங்கு பொதுவாக, நிறைய அலுவலகங்களில் டிசம்பர் மாதம் பதினைந்து தேதியிலிருந்து, ஜனவரி மாதம் முதல் வாரம் வரை கட்டாய விடுப்பு எடுக்கச் சொல்லுவார்கள். ஆங்கிலேயர்களுக்கு பண்டிகை கால விடுமுறையாக அது அமைந்து விடும். நமக்கோ தேவைப்படாத ஒரு விடுமுறையாகாத்தான் அது இருக்கும். ஆனால் எங்கள் அலுவகத்தில் அது மாதிரி இல்லை. எனக்கு வெறும் டிசம்பர் 25,26 மற்றும் ஜனவரி 1 ஆகிய மூன்று நாட்கள் மட்டும் தான் விடுமுறை. இந்த “fruit picking” என்று சொல்லுகிறார்களே, அங்கு போய் நாமளும் அந்த “fruit picking”செய்ய வேண்டும் என்று வீட்டு அம்மணிக்கு ரொம்ப நாளாக ஒரு ஆசை. நாம தான் மனைவியின் ஆசையை புரிந்து நடக்கும் கணவன் ஆச்சே, அதனால கூகிள் ஆண்டவரிடம் கேட்டு “ Canoelands Orchard” அப்படிங்கிற ஒரு ”fruit picking”இடத்தை கண்டுப்பிடிச்சேன். 

டிசம்பர் 26ஆம் தேதி காலையில,புளியோதரையும், தயிர் சாதத்தையும் கட்டிக்கிட்டு போனோம். இந்த பண்ணையில டிசம்பர் மாதத்துல nectrin மற்றும் plum பழ வகைகளை பறிக்கலாம்னு சொன்னாங்க. பொதுவா இந்த மாதிரி இடங்களில் நாம எவ்வளவு வேனாலும் பழங்களை பறிச்சு அங்கேயே சாப்பிடலாம், ஆனால் வீட்டிற்கு கொண்டு வருவதற்கு,கிலோவிற்கு இவ்வளவு என்று வைத்திருப்பார்கள், அந்த பணத்தை செலுத்திவிட்டு  நாம் கொண்டு செல்லலாம். இந்த இடத்திருக்கு உள்ளே போய் பழங்களை பறிப்பதற்கு பெரியவர்களுக்கு 5$, குழந்தைகளுக்கு 3$ (ஐந்து வயது குழந்தைகளுக்கு ஒன்றும் இல்லை) என்று செலுத்த வேண்டும். 

(நுழைவுச் சீட்டுடன், பழங்களை பறித்துப் போட்டுக்கொள்வதற்கு பைகளை வாங்கும் இடம். கொசுறு செய்தி – இரண்டு பாட்டிகளும் சம்பந்திகளாம்!!!)

(கிறிஸ்துமஸ் சமயம் என்பதால் கிறிஸ்துமஸ் தாத்தா பொம்மையுடன் நின்று புகைப்படம் எடுத்துக்கொள்கிறார்கள்)

நாங்களும் பணத்தை செலுத்திவிட்டு ஆளுக்கு ஒரு பை எடுத்துக்கொண்டு, அந்த பண்ணைக்குள் நடக்க ஆரம்பித்தோம். முதலில் nectrin பழ மரங்கள் தான் இருந்தது. அந்த மரங்களில் இருந்து ஒரு மூன்று நான்கு பழங்கள் தான் சாப்பிட்டு இருப்போம், அதற்கு மேல் சாப்பிட முடியவில்லை. ஓவியாவும், இனியாவும் பழங்களை சாப்பிடுவதைக் காட்டிலும், அதனை பறித்து பையில் போடுவதில் தான் மும்முரமாக இருந்தார்கள். இன்னும் கொஞ்ச தூரம் நடந்த பிறகு plum மரங்கள் தென்பட்டது. Nectrin பழத்தையாவது மூன்று நான்கு என்று சாப்பிட முடிந்தது, இந்த plum பழத்தை கடிச்சா புளிப்புன்னா புளிப்பு அப்படி ஒரு புளிப்பு. ஆனால் உள்ளுக்குள்ள பார்த்த நல்லா இரத்த சிவப்பு நிறம். ரெண்டு மூணு பழம் மட்டும் சாப்பிட்டு, கொஞ்சம் பழங்களை மட்டும் பையில் போட்டுக்கொண்டு திரும்பி வந்து அந்த பழங்களை எடைபோட்டு வாங்கிக்கொண்டோம். பழங்கள் வாங்கியதால் அந்த பையையும் நம்மிடமே கொடுத்து விட்டார்கள்.

(காய்ச்சு தொங்கும் நெக்டரின் பழங்கள்)

(இரண்டு பக்கங்களிலும் காய்ச்சு தொங்கும் நெக்டரின் மற்றும் ப்ளம் பழங்கள்)

 (ப்ளம் பழங்களை மரத்திலிருந்து பறிக்கும்போது...)

(இரத்தக் கலரில் இருக்கும் ப்ளம் பழம். ஆனால் சுவை தான் இனிப்பாக இல்லாமல், ஒரே புளிப்பாக இருந்தது)

டிராக்டரில் அந்த பண்ணையை சுற்றிக்காட்டுவார்களாம்,அதுக்கு ஒருவருக்கு 3$ என்று சொன்னார்கள். எதுக்கு அதையும் விடுவானேன்ன்னு அந்த டிராக்டரில் ஏறி உட்கார்ந்தோம். அந்த டிராக்டர் ரைடுக்கும் நல்ல கூட்டம் தான். இந்த பண்ணையின் சுற்றளவு 25 ஏக்கர். அதில் ஏறக்குறைய 14000 மரங்கள் இருக்கிறதாம். இந்த 25 ஏக்கரையும் அந்த டிராக்டர்ல சுத்தி வந்தோம். அந்த அனுபவமும் ஒரு வித்தியாசமான அனுபவமாகத்தான் இருந்தது.

(டிராக்டரில் ஊர்கோலம் போவதற்கு தயாராக உட்கார்ந்திருக்கிறார்கள்)

(அந்த மஞ்ச சொக்காய் போட்டு, மஞ்ச தொப்பியை போட்டுக்கிட்டு இருப்பவர் தான் டிராக்டர் டிரைவர்).

(சாப்பாட்டு கட்டிக்கொண்டு வந்தால் இங்கே உட்கார்ந்து சாப்பாட்டுக்கடையைவிரித்து சாப்பிடலாம்)

அதுக்கப்புறம் வீட்டிலிருந்து கொண்டுவந்த புளியோதரையையும்,தயிர் சாதத்தையும் சாப்பிட்டு முடிச்சுட்டு கிளம்பலாம்ன்னு இருக்கும்போது, அங்க இருந்த இரண்டு பாட்டிகளில் ஒரு பாட்டி வந்து, உங்களுக்கு இன்றைய அனுபவம் எப்படி இருந்துச்சுன்னு கேட்டாங்க. நாங்களும் ரொம்ப நல்லா இருந்துச்சுன்னு சொல்லி, இந்த இடத்தை யார் நிர்வாகம் செய்யுறாங்கன்னு கேட்டோம். அப்பத்தான் தெரிஞ்சுது,ஒரு குடும்பமா இந்த இடத்தை அவுங்க நிர்வாகம் செய்யுறாங்கன்னு. இந்த பாட்டி,இவுங்களோட கணவர், மகள்,அந்த மகளின் கணவர்,அவரோட அப்பா,அம்மான்னு ஒரே கூட்டுக்குடும்பமாக நிர்வாகம் செய்யுறாங்களாம். அந்த இன்னொரு பாட்டி, இவுங்க மகளோட மாமியாராம். டிராக்டர் ஓட்டி எங்களுக்கு பண்ணையை சுத்திக்காமிச்சவர் தான் இவுங்களோட மருமகனாம்.

(இரண்டு சம்பந்திகளில், மகளைப் பெற்றவர் இவர் தான்)

இப்படி இரண்டு சம்பந்திகளின் ஒற்றுமையைப் பார்த்தபோது, கூட்டுக்குடும்பத்துக்கு பேர் போன,நம்முடைய பாரம்பரியமும் இந்த மாதிரி இருந்தால் எவ்வளவு நன்றாக இருக்கும் என்று எண்ணிக்கொண்டே வீடு வந்து சேர்ந்தேன்.