தலைவா திரைப்பட அனுபவம் – எங்கள் காட்சிகளில் ஏற்பட்ட ஆள் மாறாட்டங்கள்

தலைவா திரைப்பட அனுபவம் – நடன வகுப்பு காட்சி

அந்த நடனம் கத்துக்கிற காட்சி சனிக்கிழமை அன்றைக்கு எடுத்து முடிச்சாங்க. நானும் என்னோட மற்ற மூன்று நண்பர்களும் கடைசியாத்தான் போனோம். அதனால அன்னைக்கு தனியா விஜய் கூட புகைப்படம் எடுக்க முடிஞ்சது.

இப்ப நான் ஒண்ணு சொல்லியாகனும், முதல் காட்சியில, நாங்க 10பேர் இருப்போம். அதற்கு பிறகு அடுத்த காட்சியான உணவகக் காட்சியிலும் நாங்க அதே 10பேர் இருப்போம்(இந்த ரெண்டு காட்சியும் ஒரே நாள்ல எடுத்தாங்க). அப்புறம் மூணாவது காட்சியான அந்த ஜாக்கிங் காட்சியில மூன்று பேர் வரலை. ஆனா அதற்கு பதிலா புதுசா ரெண்டு பேர் சேர்ந்தாங்க. மற்ற காட்சிகளிலும் இந்த 9பேருக்கு பதிலா 8 பேர் தான் இருப்போம். எனக்கு ஒரே ஆச்சிரியமா இருந்துச்சு, எப்படி இயக்குனர் இதையெல்லாம் கண்டுக்காம இந்த காட்சிகளையெல்லாம் எடுத்துக்கிட்டு இருக்காருன்னு. எங்களோட மொத்த காட்சியையும் பார்த்தீங்கன்னா, குமுதத்தில வர்ற 6வித்தியாசங்கள் மாதிரி, நீங்க இந்த ஆள் மாறாட்ட வித்தியாசத்தை கண்டுப்பிடிக்கலாம். ஆனா ஒரே ஒரு வித்தியாசம் மட்டும் ரொம்ப கஷ்டப்படாம உங்க கண்ணுக்கு புலப்படும்.

உங்களுக்கு அந்த வித்தியாசம் என்னன்னு தெரிஞ்சுதுன்னா, பின்னூட்டத்துல சொல்லுங்க. இயக்குனர் ஏன் இதுல ரொம்ப சிரத்தை எடுக்கலைன்னா, “இவனுங்க வெறும் காமெடி பீஸ் தானே, எதுக்கு அவ்வளவு கஷ்டப்படணும்னு நினைச்சிருப்பாரு”. அதனால இந்த வித்தியாசத்தையெல்லாம் அவரு ஒரு வித்தியாசமாகவே நினைக்கலை.

மறு நாள் அதாவது ஞாயிற்றுக்கிழமை ஒரு எஸ்‌எம்‌எஸ், “நீங்க மறு நாள் சரியா 4மணிக்கெல்லாம் அந்த நடனக் காட்சி எடுத்த இடத்துக்கு வந்துடுங்கன்னு”. எனக்கோ, அரை நாள் லீவு போடலாமா அல்லது 3மணியை போல பர்மிஷன் போட்டு போகலாமான்னு ஒரே யோசனை. பர்மிஷன் போடுறதுல ஒரு சிக்கல் என்னன்னா, நாம கிளம்பலாம்னு நினைக்கும்போது தான், ஏதாவது ஒரு ஏழரை நம்ம தலையில வந்து விழும். அப்புறம் அதை முடிச்சு கொடுக்காம போக முடியாது. இதுக்கு பயந்தே அரை நாள் லீவு போடலாம்னு நினைச்சேன். ஆனா ஏற்கனவே, இந்த படத்துக்காக சம்பளம் வாங்காம வெட்டியா ரெண்டு நாள் லீவு போட்டதே அதிகம்னு, பர்மிஷனே பொட்டுக்கலாம்னு முடிவெடுத்தேன். அப்படி ஏதாவது நமக்கு ஏழரை வந்துச்சுன்னா, அதை அப்படியே படபிடிப்புக்குழுவிற்கு தள்ளிவிடுவோம்னு  ஒரு தைரியமான முடிவெடுத்து ஆபிஸுக்கு போனேன். காலையிலிருந்து, என்ன சொல்லி பர்மிஷன் போடலாம்னு வேலையே பார்க்காம(!!), யோசிச்சுக்கிட்டு இருந்தேன். இவுங்க முன்னாடியே சொல்லியிருந்தா, அதற்கு ஏத்த மாதிரி ஏதாவது ஒரு பொய்யை ஆபிஸில் சொல்லி பர்மிஷன் வாங்கியிருக்கலாம். 11 மணியை போல வெற்றிக்கரமா ஒரு பொய்யை யோசிச்சு, என்னோட மேனேஜருக்கு, “இந்த மாதிரி இன்னைக்கு எனக்கு 4 மணிக்கு dentist appointment இருக்கு, அதனால நான் 3 மணிக்கெல்லாம் இன்னைக்கு கிளம்பிவிடுகிறேன்னு” ஒரு மெயில் அனுப்பிச்சேன். அந்த மேனேஜருக்கு, தான் தான் இந்த கம்பனியை தாங்கிப்பிடிக்கிறதா ஒரு நினைப்பு. அதனால, என்னோட மெயிலைப் பார்த்த உடனே, “ஏன் இதை முன்னாடியே சொல்லியிருக்கலாம் இல்லன்னு” திருப்பி ஒரு பதில் மெயில். அட,கிரகம்புடிச்சவனே!, எனக்கே நேத்து ராத்திரி தாண்டா தெரியும், இதுல, நான் எங்கேருந்து முன்னாடி சொல்றதுன்னு மனசுக்குள்ளே திட்டிக்கிட்டு, “நான் சுத்தமா இன்னையோட appointmentடை மறந்துட்டேன், காலையில அந்த கிளினிக்லேருந்து confirmation போன் வந்தப்புறம் தான் எனக்கே நியாபகம் வந்துச்சுன்னு” ஒரு பிட்டைப்போட்டு,

சரியா 3மணிக்கெல்லாம் ஆபிஸை விட்டு கிளம்பி போனேன். 3.45மணிக்கு அந்த இடத்துக்கு போனா, யாரையும் காணோம், படப்பிடிப்பு நடக்கிற மாதிரியான ஒரு அறிகுறியே காணோம். மற்ற நண்பர்களுக்கு போன் போட்டா, அவுங்களும் நாங்க இன்னும் அரை மணிநேரத்துல வந்துடுவோம்னு சொன்னாங்க. அப்புறம் அந்த உதவி இயக்குனர் கிருஷ்ணாவுக்கு போன் போட்டா,”சார் நீங்க அங்கேயே இருங்க நாங்க இன்னும் ஒரு கால் மணி நேரத்துல வந்துடுவோம்னு சொன்னாரு”. சரின்னு நானும் காத்துக்கிட்டு இருந்தேன். 4.15 மணிக்கு இன்னொரு ஒரு நண்பர் வந்தாரு. 4.30 மணி ஆயிடுச்சு, அந்த நண்பரை தவிர மற்ற நண்பர்களையும் காணோம், படப்பிடிப்பு குழுவையும் காணோம்.

அப்புறம் எத்தனை மணிக்கு, படப்பிடிப்பு குழிவினர்,நண்பர்கள் எல்லாம் வந்தார்கள்னு அடுத்த பதிவுல சொல்றேன்.

தலைவா திரைப்பட அனுபவம் – கதாநாயகியின் அறிமுகக் காட்சி

- இன்னும் சொல்கிறேன்