சனவரி 6 – வேட்டி தினம்

இப்பொழுதெல்லாம் தினமும் ஏதாவது ஒரு “சிறப்பு தினமாக” உலகில் கொண்டாடப்பட்டு வருகிறது. அதில் நிறைய விழிப்புணர்வு தினங்களும் அடங்கும். இதில் கொடுமை என்னவென்றால், விழிப்புணர்வு தினங்களை காட்டிலும் “காதலர் தினம், மகளிர் தினம், அன்னையர் தினம், தந்தையார் தினம்” போன்ற தினங்களைத்தான் மக்கள் அதிகமாக தெரிந்து வைத்திருக்கிறார்கள். என்னடா இவன் அன்னையர் தினத்தை, மகளிர் தினத்தை எல்லாம் கொடுமை என்று சொல்லுகிறானே என்று கோபப்பட்டு நம் சகோதரிகள் என்னைத் திட்டக்கூடும். ஒரு வேளை செலவு பண்ணி என்னை அடிக்கக் கூட வந்தாலும் வரலாம். என்னைப் பொருத்தவரை எல்லாத் தினங்களுமே அவர்களுக்காகத்தானே நாம் அற்பணித்திருக்கிறோம், பிறகு எதற்கு குறிப்பிட்ட ஒரு தினத்தை மட்டும் நாம் கொண்டாட வேண்டும் என்ற எண்ணம் தான் தவிர வேற ஒன்றுமில்லை சகோதரிகளே!!!

 

சரி, விஷயத்துக்கு வருகிறேன். நேற்று நம் தமிழ்நாட்டில் நிறைய இடங்களில் உள்ள அரசு அலுவலகங்களில் வேலை பார்க்கும் ஆண்கள்  எல்லோரும் நம் பாரம்பரிய ஆடையான வேட்டியை அணிந்தபடி வேலைக்கு வந்து “வேட்டி தினமாக” கொண்டாடியிருக்கிறார்கள்.  இதை பத்திரிக்கையில் படித்தபோது மிகவும் மகிழ்ச்சியாக இருந்தது. பெண்களுக்கு எவ்வாறு சேலை அழகையும் கம்பீரத்தையும்  கொடுக்கிறதோ அதேபோல் ஆண்களுக்கு வேட்டி அழகையும் கம்பீரத்தையும் கொடுக்கிறது.

 

புகப்படம் உதவி: தட்ஸ்தமிழ்

தமிழ்நாட்டில் இருப்பவர்களுக்காவது, வேட்டி அணியும் வாய்ப்பு அதிகமாக உள்ளது. ஆனால் வெளிநாட்டில் வாழும் தமிழர்களுக்கு வேட்டி அணியும் வாய்ப்பு மிக மிக குறைவே. அதனால் தான் நாங்கள் இங்கு கோவிலில் நடக்கும் பூசைகளிலும், விசேச நாட்களிலும் வேட்டியைக் கட்டிக்கொள்வதற்கான வாய்ப்பை உருவாக்கிக் கொண்டு, வேட்டியை கட்டிக்கொள்கிறோம். சென்ற இரண்டு ஆண்டுகளாக நாங்கள் இங்கு “பொங்கல் திருநாளை” வெகு விமர்சையாக கொண்டாடினோம். ஆண்கள் எல்லோரும் வேட்டி கட்டிக்கொண்டு வரவேண்டும் என்று சொன்னோம். அப்போது ஒரு சிலர், எங்களிடம் வேட்டி இல்லை என்று சொன்னார்கள். ஒன்றுக்கு மேல் வேட்டியை வைத்திருப்பவர்கள் எல்லோரும் வேட்டியை கொடுக்கிறோம் என்று சொன்னோம். உடனே, வேட்டி இல்லை என்று சொன்னவர்கள், நீங்கள் வேட்டி கொடுத்தாலும் எங்களுக்கு வேட்டி கட்டத்தெரியாதே என்று ஒரு குண்டைப் போட்டார்கள். சரி, நாங்க உங்களுக்கு வேட்டியை கட்டிவிடுகிறோம் என்று சொன்னபோதும், அவர்கள் ஒத்துக்கொள்ளவில்லை. அப்ப எப்படி இவர்கள் திருமணத்தன்று வேட்டி கட்டாமல் இருந்திருப்பார்கள் என்று எங்களுக்கு பெரிய ஆச்சிரியம். அந்த கேள்விக்கு அவர்கள், திருமணத்தன்று, தாலி கட்டுகிற சமயத்தில், மற்றவர்களின் உதவியால் வேட்டியைக் கட்டி பெல்ட் எல்லாம் போட்டுக்கொண்டு, எப்படியோ சமாளித்தோம். அதற்கு பிறகு, நாங்க வேட்டி பக்கமே தலை வைத்துப் படுக்கவில்லை என்றார்கள். இவ்வாறு தான் வேட்டியணியும் பழக்கம் மறைந்து கொண்டு வருகிறது.

 அடப்பாவிகளா! நம்முடைய பாரம்பரிய ஆடையை கூட எங்களுக்கு கட்டத் தெரியாதுன்னு சொல்றாங்களேன்னு ரொம்பவும் வருத்தமாக இருந்தது. ஏற்கனவே, நம்முடைய பாரம்பரிய விஷயங்கள் நிறைய மறைந்து கொண்டு வருகிறது. வேட்டி அணிவதும் அந்த வரிசையில் போய் சேராமல் இருப்பதற்கு இது போன்ற வேட்டி தினம் கண்டிப்பாக தேவை தான். ஆனால் இதனை எல்லோரும் பின்பற்றுவார்களா????

 

பின் குறிப்பு: இந்த பதிவை நான் நேற்றே எழுதியிருக்க வேண்டும். என்ன பண்ணுவது, நான் விடுமுறை எடுத்து வீட்டில் இருந்ததினால், செய்திகளை படிக்க முடியவில்லை. இன்று அலுவலகத்திற்கு வந்த பிறகு தான் செய்திகளை படிக்க முடிந்தது. அதனால் தான் தாமதமாக இந்த பதிவு.